Pevare Sul ar C'horaiz gant ar "stumm Ordinal" 
4ème Dimanche de Carême dans la "forme ordinaire"

An Aviel santel hervez sant Yann

(9, 1-41)
En amzer-se, en ur dremen, e welas Jezuz un den dall abaoe e c’hanedigezh. Hag e ziskibien a c’houlennas outañ: «Rabbi, piv en deus pec’het, hemañ pe e dud, ma ‘z eo bet ganet dall?» Respont a reas Jezuz : «Nag eñ nag e dud n’o deus pec’het, met c’hoarvezet eo evit ma vezo diskouezet ennañ oberoù Doue. Ret eo din, keit ha ma ‘z eo deiz anezhi, seveniñ oberoù an Hini en deus va c’haset; an noz a zeu, ma n”hell den labourat enni. Tra m’emaon er bed, ez on sklêrijenn ar bed.» O vezañ lavaret se, e tufas ouzh an douar, e reas pri gant e halo hag e ledas ar pri-se war daoulagad an dall, en ur lavarout dezhañ: «Kae d’en em walc’hiñ e lenn Siloe.» (ar pezh a dalv da lavarout Kannad). Mont a reas eta, en em walc’hiñ, hag e tistroas o welout. Hogen an amezeien hag ar re o devoa e welet diagent o c’houlenn an aluzon, a lavare: «Ha n’eo ket hemañ an hini a veze azezet hag a c’houlenne an aluzon?» «Darn a lavare: «Hemañ eo», ha darn all: «N’eo ket, met unan hañval outañ.» Eñ avat a lavare: «Me eo.» Neuze e c’houlennjont outañ: «Penaos eo bet digoret dit da zaoulagad?» Respont a reas: «An den-se, a vez graet Jezuz anezhañ, en deus graet fank hag en ledet war va daoulagad, en ur lavarout din: Kae da lenn Siloe hag en em walc’h enni. Aet on, en em walc’het, hag e welan.» Hag e lavarjont dezhañ: «Pelec’h emañ an den-se?» — «N’ouzon ket», emezañ. Degas a reont dirak ar Farizianed an hini a oa bet dall. Hogen ur sabad e oa an deiz-se m’en devoa Jezuz graet pri ha digoret dezhañ e zaoulagad. D’o zro ivez, e c’houlennas ar Farizianed outañ penaos en devoa adkavet ar gweled. Hag e lavaras: «Lakaet en deus din fank war va daoulagad; en em walc’het on, hag e welan.» Ac’hano, hiniennoù eus ar Farizianed a lavare: «An den-se ne zeu ket a-berzh Doue, peogwir ne vir ket ar sabad.» Met reoù all a lavare: «Penaos e c’hellfe ur pec’her ober hevelep burzhudoù?» Ha dizemglev a oa kenetrezo. Lavarout a rejont eta adarre d’an dall: «Ha te, petra ‘lavarez diwar e benn p’en deus digoret dit da zaoulagad?» — «Ec’h eo ur profed», emezañ. Ar Yuzevion ne gredjont ket e oa bet dall an den-se hag en devoa adkavet ar gweled ken n’o devoa galvet e dud. Goulenn a rejont outo: «Hag-eñ eo hemañ ho mab, a lavarit eo bet ganet dall? Penaos eta e wel bremañ? Respont a reas e dud: «Ni ‘oar ez eo hemañ hor mab hag ez eo bet ganet dall. Penaos e wel bremañ? N’ouzomp ket. Pe daoust piv en deus digoret dezhañ e zaoulagad? N’ouzomp ket. Goulennit outañ: oad a-walc’h en deus evit komz e-unan diwar e benn.» Evel-se e respontas e dud gant an aon o devoa rak ar Yuzevion; rak dija ar Yuzevion o devoa divizet teurel er-maez eus ar Sinagogenn an neb a anzavfe Jezuz evel ar C’hrist. Setu perak o devoa lavaret e dud: «Oad a-walc’h en deus, goulennit outañ.» Gervel a rejont evit an eil gwezh an den a oa bet dall hag e lavarjont dezhañ: «Ro gloar da Zoue. Ni a oar ez eo an den-se ur pec’her.» Hemañ avat a respontas dezho : «Ez eo ur pec’her, se n’ouzon ket; un dra hepken a ouzon: dall ma oan e welan bremañ.» Lavarout a rejont: «Petra en deus graet dit? Penaos en deus digoret dit da zaoulagad?» Eñ a respontas: «Lavaret em eus deoc’h dija, ha n’hoc’h eus ket selaouet. Perak e fell deoc’h en klevout adarre? Ha C’hwi ivez a fell deoc’h dont da vezañ e ziskibion?» Neuze e tibunjont dezhañ mallozhioù hag e lavarjont: «Te eo a zo diskibl dezhañ; ni avat, da Voizez ez omp diskibion; ni a oar en deus Doue komzet ouzh Moizez; met hemañ ne ouzomp ket eus pelec’h ez eo.» Respont a reas an den en ur lavarout dezho: «An dra-se eo a zo souezhus n’oufec’h ket eus pelec’h ez eo goude m’en deus digoret din va daoulagad. Gouzout a reomp ne selaou ket Doue ouzh ar bec’herion; met an hini a enor Doue hag a ra e vennantez a vez selaouet gantañ. Biskoazh n’eus bet klevet en divije unan bennak digoret e zaoulagad d’un den ganet dall. Mar ne vije ket an den-se eus Doue, n’hellje ober netra.» Respont a rejont dezhañ en ur lavarout: «Er pec’hed out bet ganet penn-kil-ha-troad ha te a rafe skol dimp-ni?» Hag e deurel a rejont er-maez. Klevout a reas Jezuz e oa bet taolet er-maez ganto, hag o vezañ en em gavet gantañ, e lavaras dezhañ: «Ha krediñ a rez e Mab Doue?» Hemañ a respontas: «Ha piv eo, Aotrou, evit ma kredin ennañ?» Jezuz a lavaras dezhañ: «E welout a rez, an hini a gomz ouzhit, hennezh eo.» Neuze e lavaras egile: «Krediñ a ran, Aotrou.» Hag e stouas dirazañ.
Ha lavarout a reas Jezuz: «Evit ur varnedigezh ez on deuet er bed-mañ: evit ma welo ar re na welont ket, ha ma teuio ar re a wel da vezañ dall.» Hiniennoù eus ar Farizianed hag a oa gantañ, a glevas kement-se hag a lavaras dezhañ: «Daoust ha ni ivez a zo tud dall?» Jezuz a respontas dezho: «Ma vijec’h dall, n’ho pije ket a bec’hed, met peogwir e lavarit: « Gwelout a reomp ! », e chom ho pec’hed ganeoc’h.»